Στίς 4/10/2008 Επισκέφθηκα το χωριό του Αγίου Ιωάννη της Πιτσιλιάς. Το χωριό βρίσκεται σε απόσταση 3 χλμ Νοτιοανατολικά του Αγρού σε υψόμετρο 880 μ. Από το επίπεδο της Θάλασσας.

Είχε βρέξει το πρωί και κατά την διάρκεια της διαδρομής το χώμα ελευθέρωνε αυτήν την απίστευτη φρέσκα μυρωδιά που είχα καιρό να απολαύσω. Πλησιάζοντας στο χωριό αντιλαμβανόμουν αυτήν την σπάνια δραστηριότητα, την αθόρυβη, γεμάτη όμως ζωή. Σε αρκετά σημεία έβλεπες απλωμένα τα σταφύλια που ξεραίνονταν στον ήλιο για να γίνουν σταφίδες αν και το χωριό δεν είναι ουσιαστικά παραγωγός σταφυλιού.

Από το περιβόλι του Γιώργου, με τον οποίο ανεβήκαμε στο χωριό, κόψαμε φρέσκα ζουμερά μήλα. Το να τρως από εκεί μήλα μόλις τα κόψεις δεν περιγράφεται!

Μπήκαμε στο χωρίο και οι μυρωδιές από την έντονη αγροτική δραστηριότητα του χωριού με κατέβαλαν. Στο πατρικό του Γιώργου πιο έντονη ήταν η ζύμωση του κρασιού στο υπόγειο. Χωριάτικο γνήσιο κόκκινο κρασί! Στον ίδιο χώρο κρεμασμένα φρέσκα “καπνισμένα” λουκάνικα, λουντζες και χειρομέρια....

Ωραία ... πολύ ωραία να τα βλέπει και να τα δοκιμάζεις φρέσκα... Σε εκείνο τον χώρο στα πέτρινα ή πλινθόκτιστα κρύα υπόγεια του χωριού.

Το χωριό είναι ακόμα ζωντανό αλλά δυστυχώς με τον καιρό συρρικνώνεται από την αστυφιλία και την έλλειψη ενδιαφέροντος, οράματος και βούλησης από την πολιτεία καταρχήν αλλά και από όλους εμάς. Ξεχασμένες υποσχέσεις, δρόμοι που “λοξοδρόμησαν”, παροχές που δεν δόθηκαν ποτέ, σχολεία που έκλεισαν, λεωφορεία που σκούριασαν.

Γεωγραφικά στοιχεία από : http://www.agiosioannis.org/

Φωτο: Αντρέας Χατζηγεωργίου