“καὶ ἰδοὺ σεισμὸς ἐγένετο μέγας· ἄγγελος γὰρ Κυρίου καταβὰς ἐξ οὐρανοῦ προσελθὼν ἀπεκύλισε τὸν λίθον ἀπὸ τῆς θύρας καὶ ἐκάθητο ἐπάνω αὐτοῦ.
ἦν δὲ ἡ ἰδέα αὐτοῦ ὡς ἀστραπὴ καὶ τὸ ἔνδυμα αὐτοῦ λευκὸν ὡσεὶ χιών.
ἀπὸ δὲ τοῦ φόβου αὐτοῦ ἐσείσθησαν οἱ τηροῦντες καὶ ἐγένοντο ὡσεὶ νεκροί.”
Ματθαίος 28:1-10
Με τα πιο πάνω λόγια περιγράφει τα γεγονότα που συνόδευαν την Ανάσταση του Χριστού ο Ματθαίος. “Σοκ και Δέος” στους εχθρούς! για να χρησιμοποιήσω μια σύγχρονη φράση που παραπέμπει αλληγορικά σε πρόσφατες στρατιωτικές επιχειρήσεις. Οι Εχθροί του Χριστού κατατροπώνονται με σύσσωμες όλες τις δυνάμεις της φύσης.
Από το λόγια αυτά του Ματθαίου ξεκίνησε ένα παλαιό έθιμο που φαίνεται να αναπτύχθηκε περισσότερο κυρίως την περίοδο της Τουρκοκρατίας στην Ελλάδα.
Βέβαια πυροτεχνήματα και κροτίδες φαίνεται να χρησιμοποιούνται και σε άλλες χώρες που γιορτάζουν το χριστιανικό Πάσχα αλλά σε μικρότερη έκταση.
Οι Έλληνες με αφορμή το Πάσχα γόμωναν με εκρηκτική ύλη δοχεία, αυτοσχέδιους σωλήνες και άλλα και προκαλούσαν εκρήξεις αναπαριστάνοντας την ανάσταση του Χριστού σε συνδυασμό με το κάψιμο του Ιούδα κατά την διαδικασία των εορτασμών. Το έθιμο συνδέθηκε σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας με την Ελληνική επανάσταση κατά της Οθωμανικής Αυτοκρατορίας και διατηρείται μέχρι σήμερα κυρίως στην Επαρχιακή Ελλάδα στα Ελληνικά Νησιά και στην Κύπρο.
Τα τελευταία Χρόνια στην Κύπρο το έθιμο φαίνεται να παίρνει ανησυχητικές διαστάσεις ενώ εμφανίζεται αρκετές μέρες πριν το Πάσχα και συνεχίζεται αρκετές μέρες μετά. Μόνο φέτος η Αστυνομία κατάσχεσε πέραν των 35 000 κροτίδων υψηλής ισχύος ικανών να προκαλέσουν σοβαρό τραυματισμό ή και θάνατο. Αριθμός που μαρτυρεί, εάν υποθέσει κανείς και αυτές που δεν κατασχέθηκαν τον ανελέητο πόλεμο που εξελίσσεται τις μέρες του Πάσχα στους δρόμους των Κυπριακών πόλεων από νέους ανθρώπους που πολύ λίγο συνήθως έχουν να κάνουν με Θρησκευτική Πίστη ή την ρομαντική ιδέα της τήρησης ενός παραδοσιακού εθίμου.
Το “ Σοκ και Δέος” εξαπολύεται στους Δρόμους της Κυπριακής Κοινωνίας αλύπητα από εκατοντάδες οργισμένους νέους που ανακαλύπτουν ακόμα ένα επικίνδυνο και αυτοκαταστροφικό τρόπο να εκτονωθούν ή να αντιδράσουν.
Οι Έλληνες τον 19ο αιώνα απόκτησαν μέσα από θυσίες και σκληρές μάχες την Ελευθερία τους. Οι νέοι της Κύπρου δυστυχώς μέσα στους δρόμους της σύγχρονης Κυπριακής Πραγματικότητας δεν αποκτούν Τίποτε. Το “Σόκ και Δέος” που προκαλούν δεν αγγίζει τους γονείς τους εκτός εάν καταλήξουν κατατεμαχισμένοι στο σπίτι τους. Δεν αγγίζει Δυστυχώς τους Πολιτικούς ή τους Ταξιθέτες της Κοινωνίας μας οι οποίοι ανησυχούν με κροκοδείλια δάκρυα τα οποία χύνουν με γελοίες δηλώσεις για την ευθύνη των γονέων κλπ.
Κατά την γνώμη μου το φαινόμενο αυτό φανερώνει την εξωτερίκευση μιας βαθύτερης βαρβαρότητας στην πολιτισμένη κατά τα άλλα κοινωνίας η οποία ενσαρκώνεται στο πιο ευαίσθητο κομμάτι της· τους νέους. Μεγαλωμένοι στην πραγματικότητα στο κυκλοθυμικό περιβάλλουν της Κύπρου, εμβολιασμένοι με μισαλλόδοξες επιθετικές τάσεις, απορροφώντας αφιλτράριστα την στυγνή οσμή της παγκοσμιοποίησης, της νέας τάξης πραγμάτων, αντικρίζοντας καθημερινά την αδιαφορία του κοινωνικού περιβάλλοντος, χρίζονται ξαφνικά ως πολέμαρχοι της γειτονιάς τους.
Τα αντίδοτα που υπάρχουν για εκτόνωση της ρηξικέλευθης νεανικής τους ενέργειας ανύπαρκτα. Οι αθλητικές εγκαταστάσεις κλειστές, οι τρόποι διακίνησης κλειδωμένοι, οι δημιουργικές δραστηριότητες κρυμμένες, οι εκπαιδευτικοί τους τα απογεύματα στις καφετέριες και τα πρωινά αγκυλωμένοι σε περίεργες εκπαιδευτικές, απαρχαιωμένες μεθόδους να περιμένουν με ανυπομονησία το τελευταίο κουδούνι για να τους αφήσουν αφήνοντας μαζί πίσω τους κλειδαμπαρωμένα τα νεκρά άχρωμα “υποστατικά”.
Και έτσι ο πόλεμος ξεκινά. Με αφορμή ένα έθιμο οι δρόμοι της Κύπρου, τα κλειδωμένα σχολεία, οι ακαλαίσθητες πλατείες πρασίνου των γειτονιών, τα αθλητικά γήπεδα, μετατρέπονται σε αρένες μάχης. Μάχης που δυστυχώς τα μόνα θύματα θα είναι οι ίδιοι προσπαθώντας να κατοχυρώσουν ή να επιβάλουν την υπόσταση τους, τη δύναμη τους, την εξουσία τους.
Ο πόλεμος όμως αυτός αφορά όλους μας γιατί προδίδει τις πραγματικές Αρχές που μας διέπουν και όσο δεν τον παίρνουμε στα σοβαρά θα προκαλεί συνεχώς θύματα.
Θύματα που συνήθως είναι οι ίδιοι οι νέοι άνθρωποι έστω και εάν η μάχη αυτή δεν θα έπρεπε να είναι δική τους!
Κείμενο: Αντρέας Χατζηγεωργίου
Φωτογραφία : Αντρέας ΧατζηγεωργίουΠηγές :
Το Κατά Ματθαίο Ευαγγέλιον
Το διαδίκτυο.
